38. "Baśnie Barda Beedle'a" J. K. Rowling

"Zbiór pięciu opowieści. Każda z nich ma własny magiczny charakter i wywołuje wzruszenie, śmiech i dreszcz lęku przed śmiercią. Komentarze profesora Albusa Dumbledore'a ucieszą zarówno mugoli, jak i czarodziejów. Profesor zastanawia się w nich nad morałem każdej baśni i ujawnia sporo nowych informacji o życiu w Hogwarcie."

"Baśnie Barda Beedle'a" musiały każdemu obić się o uszy. Nawet jeżeli nie wszyscy mieli przyjemność je czytać, to zarówno w książce, jak i filmie został one wspomniane. W skład książki wchodzi pięć krótkich opowiadań:

1. Czarodziej i skaczący garnek

Pewien czarodziej pomaga mugolom, a gdy umiera, mieszkańcy wioski zwracają się o pomoc do jego syna. Mężczyzna jest jednak przeciwieństwem ojca, odmawia pomocy potrzebującym, nie chce dzielić się swoją magią z innymi. Przyjdzie mu poznać smak goryczy ludzkiego nieszczęścia. 

Jest to baśń, która była wielokrotnie przekształcana i aż dziwne, że zachowała się jej oryginalna wersja. 

2. Fontanna Szczęśliwego Losu 

W zaczarowanym ogrodzie, zabezpieczona zaklęciami, tryskała Fontanna Szczęśliwego Losu. Co roku, jedna osoba mogła wykąpać się w niej i zapewnić sobie udane życie. Raz jednak udały się do niej aż 4 osoby, które wspólnie pokonując przeszkody, dotarły do Fontanny.

Baśń ta miała być wystawiana w Hogwarcie, jeszcze gdy Dumbledore był zwykłym nauczycielem. Profesor zdradza nam sekrety tego wydarzenia.

3. Włochate serce czarodzieja

Pewien czarodziej postanawia nigdy się nie ożenić. Uważa, że wszyscy zazdroszczą mu bogactwa oraz braku zobowiązań wobec kobiety. Sam śmieje się z mężczyzn, którzy z miłości tracą głowę. Nie wie jednak, że sam jest pośmiewiskiem wśród ludzi. 

Wielu rodziców unika opowiadania tej baśni swoim dzieciom, ponieważ odwołuje się ona do mrocznych cech naszej osobowości.

4. Czara Mara i jej gdaczący pieniek

Pewien król chce nauczyć się magii. Swoją pomoc oferuje mu sprytny oszust, który wcale nie para się czarami. Okłamuje swojego władcę, a co gorsza - zmusza do pomocy czarownicę, która decyduje się na współpracę, aby uniknąć kary. 

W tej baśni po raz pierwszy pojawia się wzmianka o animagach. Beedle nie miał chyba jednak nigdy przyjemność spotkania się z czarodziejem z tym darem, ponieważ w swojej bajce nadał mu cechy, których w rzeczywistości nie posiada. 

5. Opowieść o trzech braciach

Trzech braci wędrowało o zmierzchu, a gdy na ich drodze stanęła rzeka nie do przejścia, użyli magii i wyczarowali most. Rozzłoszczona i oszukana Śmierć udawała zachwyconą zdolnościami braci i ofiarowała im w nagrodę prezenty, których sami sobie zażyczyli. 

Morał baśni jest prosty - Śmierci nie da się oszukać, nie należy jej również prowokować. Wszystkie nasze próby, są z góry skazane na niepowodzenie.

"A wówczas pozdrowił Śmierć jak starego przyjaciela i poszedł za nią z ochotą, i razem, jako równi sobie, odeszli z tego świata."

Do każdej z baśni Dumbledore pozostawił notatkę. Zdarzało się, iż sam jego wpis był dłuższy niż opowiadanie. Profesor wyciągał morał z każdej bajki, opisywał podobne zdarzenia, przedstawiał opinie innych osób. Nie pozostawił mi złudzeń, że Śmierci nie da się oszukać. Nie ukrywał też, że bajki często były zmieniane, ponieważ przedstawiały niewygodne fakty dla czarodziejów. 

Najbardziej znaną, przynajmniej nam mugolom, baśnią jest Opowieść o trzech braciach. Odegrała ona ważną rolę w całej historii Pottera. Czytając dopiski Dumbledore miałam jednak wrażenie, że wiedział znacznie więcej niż zdradził. Wcale nie dziwi mnie fakt, że Hermiona główkowała nad wiadomością, którą profesor chciał jej przekazać. To również ta baśń najbardziej mi się podobała, wraz z Fontanną Szczęśliwego Losu.

Żałuję, że "Baśnie Barda Beedle'a" nie są dłuższe oraz nie zawierają większej ilości opowiadań. Był to bardzo krótki powrót do dzieciństwa, kiedy zaczytywałam się w bajkach. Była to jednak bardzo udana przygoda, okraszona magią oraz wspomnieniami serii o małym czarodzieju. Dla fanów serii o Harrym Potterze jest to na pewno pozycja obowiązkowa. Myślę, że dla pozostałych osób również będzie przyjemną lekturą, obojętnie czy jesteś czarodziejem, czy mugolem.