87. "Troje" Sarah Lotz

"Cztery katastrofy.
Troje ocalonych.
Przesłanie, które zmieni losy świata.
 
Czarny czwartek. Dzień, którego nie sposób zapomnieć. Dzień, w którym niemal równocześnie w czterech miejscach na świecie dochodzi do katastrof wielkich samolotów pasażerskich. Giną setki ludzi, przeżywa tylko czworo. Jedną z nich jest Pamela May Donald. Leżąc w pogorzelisku, wśród poskręcanych fragmentów kadłuba i zmasakrowanych szczątków współpasażerów, nagrywa na komórkę wiadomość, która wstrząśnie światem. Wkrótce potem umiera.
Zostaje ich tylko troje.
 
To dzieci, jakimś cudem prawie niedraśnięte, co nie znaczy, że niezmienione. Wokół nich i z nimi zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Nie uchodzi to uwagi religijnych fanatyków na całym świecie. Pojawiają się domysły, podejrzenia i teorie. Niektóre intrygujące, inne fantastyczne, jeszcze inne groźne. Wreszcie komuś przychodzi do głowy myśl, że musi być jeszcze jeden ocalony. Jeszcze jedno cudowne dziecko. Rozpoczynają się poszukiwania, a raczej polowanie.
 
I wtedy świat zmienia się do końca."

12 stycznia 2012 roku, dzień który od tamtej pory nazywany będzie Czarnym Czwartkiem. W ciągu zaledwie jednej doby, świat pogrążył się w żałobie i strachu. Cztery katastrofy samolotowe, na czterech różnych kontynentach – Ameryka Północna, Azja, Afryka i Europa. Żadna grupa terrorystyczna nie przyznaje się do ataków, nie ma też jasnych przyczyn tych wypadków. Zaczynają powstawać szalone teorie o interwencji Obcych czy zbliżającym się końcu świata, zapowiadanym przez św. Jana. Czy Czarny Czwartek to naprawdę początek końca?

Na książkę składają się materiały zebrane przez dziennikarkę Elspeth Martins. Są to transkrypcje rozmów z rodzinami ofiar, fragmenty artykułów bądź wypowiedzi znanych postaci, a także zapisy czatu. Relacje te przedstawiają problemy, z jakimi borykali się ludzie powiązani z katastrofami, a także opiekunowie dzieci, które cudem przeżyły karambole. Wiele tysięcy osób cierpiało, ale znaleźli się tacy, którzy to nieszczęście wykorzystali do własnych celów, budując swoją sławę, zyskując rozgłos i majątek.

Kiedy po raz pierwszy usłyszałam o książce, byłam pewna, że chodzi o prawdziwe wydarzenia. Sarah Lotz stworzyła swoje debiutanckie* dzieło w taki sposób, iż jest ono bardzo realne i prawdopodobne. Na taki odbiór wpływa styl, w którym utrzymana jest powieść. Czułam się jakbym czytała dokument oparty na faktach, zbiór relacji osób powiązanych z katastrofami, wywiady, artykuły, zapisy danych z czarnych skrzynek czy autopsji. Przez taki sposób prowadzenia narracji, „Troje” na pewno stanowi nowość, ale także nie jest lekturą lekką. Wielu osobom może taki styl nie przypaść do gustu, jednak stwarza on pozory rzeczywistości. 

 

Książka momentami naprawdę działała mi na emocje. Przez to, że wydawała się tak realistyczna (biorąc pod uwagę również ostatnie wydarzenia – podwójne nieszczęście malezyjskich linii lotniczych), potrafiłam wyobrazić sobie ból, który towarzyszył rodzinom ofiar, ten strach wkradający się w serca mieszkańców całego świata, falę najróżniejszych teorii spiskowych, a także próby wykorzystania tego nieszczęścia przez polityków czy przywódców religijnych. Prawie jakbym miała to przed swoimi oczami.

Jednym z najmocniejszych punktów tej pozycji jest jej reklama. Oddają w tej chwili pokłony pełne szacunku w kierunku wydawnictwa. Kiedy otrzymałam czarną kopertę z pierwszym rozdziałem powieści oraz prośbą o zatrzymanie informacji o „Troje” w tajemnicy, gdyż jest to kontrowersyjna historia... No cóż, strzał w dziesiątkę, byłam po prostu niesamowicie zaintrygowana. Powoli w Internecie zaczęły krążyć wpisy o tym utworze, pierwsze recenzje, liczne zdjęcia czytelników z papierowym wydaniem książki (które nawiasem mówiąc również jest genialne, idealnie wpasowuje się w klimat). Natknęłam się na kilka stron internetowych podanych w książce, postanowiłam jeden sprawdzić – zostałam przekierowana na stronę o katastrofach, gdzie dostępne są relacje świadków czy teorie. Brawa za kolejny pomysł reklamy! Sarah Lotz chyba nie mogła wymarzyć sobie lepszego startu*.

Długo czekałam zanim osobiście mogłam zapoznać się z „Troje”. Mój egzemplarz zawieruszył się gdzieś na poczcie (drogi złodzieju, mam nadzieję, że podobała Ci się lektura), ale na szczęście otrzymałam ebooka. Przyznaję, że miałam wygrowane oczekiwania, napompowane przez pozytywne recenzje i samą promocję. Być może jestem przez to odrobinę rozczarowana. Niemniej miałam przyjemność przeczytać jeden z ciekawszych debiutów* – jak dla mnie zupełnie nowy sposób prowadzenia narracji, a sam pomysł na fabułę również jest intrygujący.

* Dziękuję Secrus za zwrócenie uwagi na fakt, iż "Troje" nie stanowi debiutu autorki. Jest to jej pierwsza powieść wydana w Polsce, jednak posiada na swoim koncie już inne tytuły. Mój błąd wziął się stąd, iż dopiero na zagranicznych stronach znalazłam informację o tym, że pisała ona pod pseudonimami, a w przypadku polskich witryn ukazywało mi się tylko "Troje" jako twórczość pisarki. Podobno w książce istnieje adnotacja o tym, jednak posiadam wersję ebook i nie mogłam zapoznać się z tym wpisem. Przepraszam za wprowadzenie w błąd :)

Strona "Troje" - http://www.thethreebook.com/index.html

Za możliwość przeczytania książki dziękuję panu Rafałowi oraz Wydawnictwu Akurat.